Integracja Sensoryczna w placówce na Waryńskiego - lubią to mali i duzi, chłopcy i dziewczęta.....Terapia nazywana wesoła zabawa ruchowa podczas której dzieci rozwijają prawidłowy odbiór i analizę bodźców dostarczanych z otoczenia poprzez zmysły zewnętrzne(wzrok, słuch,dotyk) oraz płynące z własnego ciała zmysły wewnętrzne ( równowagę i czucie głębokie). Zdobywane w trakcie zajęć nowe umiejętności wzmacniają w dziecku poczucie własnej wartości i motywują do dalszego wysiłku.
Termin integracja sensoryczna określa prawidłową organizację wrażeń sensorycznych (bodźców) napływających przez receptory. Oznacza to, że mózg, otrzymując informacje ze wszystkich zmysłów (wzrok, słuch, równowaga, dotyk, czucie ruchu-kinestezja) dokonuje ich rozpoznania, segregowania i interpretacji oraz integruje je z wcześniejszymi doświadczeniami. Na tej podstawie mózg tworzy odpowiednią do sytuacji reakcję nazywaną adaptacyjną. Jest to adekwatne i efektywne reagowanie na wymogi otoczenia. Może to być odpowiedź ruchowa jak i myślowa.
Integracja sensoryczna jest procesem, dzięki któremu mózg otrzymując informację ze wszystkich systemów zmysłowych dokonuje ich segregacji, rozpoznania, interpretacji i integracji z wcześniejszymi doświadczeniami.
Integracja sensoryczna rozpoczyna się już w okresie płodowym i trwa do około 7 roku życia. Nierozwinięcie określonych umiejętności w kolejnych stadiach rozwoju powoduje powstawanie trudności w funkcjonowaniu i zachowaniu dziecka.
Stadium 1
- rozwój zdolności do przetwarzania bodźców propriocepcyjnych, dotykowych i przedsionkowych,
- rozwój reakcji równoważnych, napięcia mięśniowego, ruchów oczu,
- integracja odruchów – ewolucja czynności odruchowych (odruchy postawy, prostowania, równowagi);
- kształtowanie się więzi z matką i innymi opiekunami w czasie czynności pielęgnacyjnych.
Stadium 2
- rozwój reakcji dowolnych (w poprzednim okresie dominowały odruchy),
- rozwój schematu ciała,
- rozwój dużej motoryki i planowania ruchu,
- kształtowanie się stabilnej postawy,
- kształtowanie się podstaw percepcji słuchowej, wzrokowej,
- rozwój koordynacji ciała.
Stadium 3
- rozwój ruchów dowolnych i bardziej precyzyjnych (ręki, aparatu mowy),
- kształtowanie się koordynacji wzrokowo-ruchowej,
- rozwój współdziałanie zmysłów.
Stadium 4
- specjalizacja mózgowa (dominacja stronna ciała),
- rozwój zdolności do: czytania, pisania, liczenia, koncentracji uwagi, kontroli emocjonalnej, samoakceptacji.
Terapia integracji sensorycznej może być prowadzona wyłącznie przez certyfikowanego terapeutę, a jej podstawą jest diagnoza. Terapia określana jest mianem „naukowej zabawy”. Podczas sesji dziecko huśta się w hamaku, toczy w beczce, jeździ na deskorolce czy balansuje na kołysce. Przez zabawę przyjemną i interesującą dla dziecka dokonuje się integracja bodźców zmysłowych oraz doświadczeń płynących do ośrodkowego układu nerwowego, co pozwala na lepszą organizację działań.
Terapia SI nie jest uczeniem konkretnych umiejętności (np. jazda na rowerze, pisanie, czytanie), ale usprawnianiem pracy systemów sensorycznych i procesów układu nerwowego, które są bazą do rozwoju tych umiejętności. W toku pracy tą metodą terapeuta stymuluje zmysły dziecka oraz usprawnia takie zakresy, jak np.: motoryka mała, motoryka duża, koordynacja wzrokowo-ruchowa. Zadaniem terapeuty jest, przy zastosowaniu odpowiednich technik, eliminowanie, wyhamowywanie lub ograniczenie niepożądanych bodźców obecnych przy nadwrażliwościach sensorycznych lub dostarczanie silnych bodźców, co jest konieczne przy podwrażliwościach systemów sensorycznych.
Integracja sensoryczna nie jest substytutem rzeczywistej edukacji, może natomiast poprawić uczenie się i sprawić, że będzie ono łatwiejsze.
Terapia odbywa się w sali specjalnie do tego przystosowanej i wyposażonej w odpowiednie przyrządy. Wyposażenie musi przede wszystkim obejmować wiele urządzeń do stymulacji systemu przedsionkowego, proprioceptywnego i dotykowego, ale również wzrokowego, słuchowego i węchowego. Atmosfera podczas terapii sprzyja rozwojowi wewnętrznej potrzeby ujarzmiania środowiska.
